Legenda o dwóch braciach


 

Dawno, dawno temu, w dalekiej krainie żył Cyryl. Cyryl był wysokim chłopcem o ciemnych włosach. Pewnego dnia szedł ze swoim młodszym bratem przez las do babci, aby dać jej ciasto.

Droga była bardzo daleka, licząca około 2 dni piechotą. Cyryl i jego młodszy brat Alan, zapragnęli przespać się w lesie, bo byli bardzo zmęczeni. Rozbili obóz, choć wiedzieli że jest to niebezpieczne, bo w pobliżu nie było żadnych osad. Chcieli rozpalić ognisko i tak też zrobili. Niestety, poza ciastem dla babci, nie mieli co jeść.

Po kilku godzinach zauważyli zbłąkanego wędrowca, który do nich podszedł i poprosił o kawałek ciasta, ponieważ był bardzo głodny. Z litości podarowali oni wędrowcowi duży kawałek ciasta. Człowiek bardzo podziękował i oddalił się od nich.

Niestety oni byli przez to bardzo głodni.

Po dwóch dniach ciężkich wędrówek dotarli do babci ledwo żywi.

Babcia podziękowała za ciasto i zapytała się, gdzie jest jeden kawałek placka. Chłopcy nie chcąc mówić prawdy, odpowiedzieli iż sami zjedli. Babcia się zezłościła i powiedziała że muszą posprzątać kuchnię. Było już bardzo późno, chłopcy byli głodni a kuchnia brudna i duża. Rodzeństwo było bardzo zmęczone, gdy skończyło pracę, aż tu nagle przyszedł wędrowiec, zapukał do drzwi i poprosił o nocleg. Zarówno chłopcy jak i mężczyzna bardzo się zdziwili, że ponownie się spotkali. Babcia zgodziła się na nocleg. Wędrowiec z uwagi na to, że chciał podziękować za wcześniej otrzymane ciasto, opowiedział im, że jest królem i wrócił z wojny i ma ze sobą dużo złota. Obdarował nim Cyryla i Alana. Babcia była bardzo zdziwiona i dumna. Po latach chodziły po okolicy słuchy, iż tym królem był Jan III Sobieski. Natomiast chłopcy za otrzymane złoto kupili duży zamek i zapas jedzenia.


                                                                                                                        Autor: Mikołaj K.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Oleśnicki wilkołak

Obraz
       Dawno, dawno temu w dużym ciemnym lesie żył wilkołak o imieniu Carlissan. Carlissan był si ódmym synem, lokalnego kupca. Tylko on w rodzinie był wilkołakiem, jego rodzeństwo prowadziło zwyczajne   życie. Podczas pełni Carlissan zmieniał się   w wielkiego, czarnego wilkołaka. Biegał i straszył ludzi we wsi.      W takich chwilach mieszkańcy wsi umieszczali przed domem widły. Widły miały odstraszyć wilkołaka. Wieś była otoczona przez ochotników, którzy bronili ludność wiejską. Ochotnicy posiadali miecze, tarczę oraz sztylet. Carlissan nigdy nie skrzywdził człowieka jednak sama jego postać wzbudzała strach wśród mieszkańców. Pewnego sierpniowego wieczoru, podczas pełni, Carlissan zmienił się w wilkołaka. Biegł przez wieś i został zaatakowany kamieniami i widłami przez mieszkańców . Nie wiedział czemu go zaatakowali i uciekł do pobliskiego lasu. Nie był to jednak las, w którym mieszkał. Jego las był ciemny ten, w którym obecnie się znajdo...
Czytaj więcej

Legenda o powstaniu Bramy Wrocławskiej

Obraz
     Dawno temu, mieszkał w Oleśnicy malarz, kt ó ry nazywał się Jan Pędzel. Jego pasją było malowanie obraz ó w. Wszyscy mieszkańcy zachwycali się pracami artysty, dlatego malował ich bardzo dużo. Ilość obraz ó w była tak duża, że brakowało miejsca na ich umieszczanie. Artysta zwr ó cił się z prośbą do księcia, aby wybudować mur, na kt ó rym będą umieszczane jego obrazy. Ponieważ Książe uwielbiał jego obrazy, wyraził zgodę na ten pomysł. Kiedy przez kilka lat murarze budowali mur. Jan bardzo się nudził. Pewnie zastanawiacie się co robił Jan? W tym czasie jeździł na koniach, strzelał z łuku, rzucał toporem. Nastał niespokojny czas wojen. Wiele wojsk pr ó bowało przedrzeć się do Oleśnicy, jednak miasto chronił mur, na kt ó rym wisiały obrazy Jana.      Po zakończeniu nieudanych natarć na Oleśnicę w końcu zrobiono bramę w murze, kt ó ra prowadziła w kierunku Wrocławia, d latego nazwano ją bramą Wrocławską.              ...
Czytaj więcej

Legenda o powstaniu miasta Oleśnicy.

Obraz
       Dawno, dawno   temu, kiedy naszym krajem rządzili królowie, na podmokłych terenach powstała osada. Obok osady znajdował się kościół i wielki zamek, w którym mieszkał książę Konrad wraz ze swoją żoną , służbą i rycerzami.   Zamek był wybudowany na wzniesieniu, otoczony ze wszystkich stron bujnymi lasami olchowymi.                                  Pewnego dnia   książę wybrał się na przejażdżkę konno leśnymi ścieżkami. Dzień był   piękny i król podziwiał wspaniałe widoki. Nagle usłyszał dziwny krzyk, który wystraszył konia. Książę   Konrad zauważył, że z płynącej rzeki nie może wydostać się wielkie zwierzę o strasznym wyglądzie. Było przerażające, ale postanowił je ratować. Do pomocy dołączyła rodzina bobrów o niebieskich błyszczących oczach, która   ścinała drzewa olchy i robiła pomo...
Czytaj więcej